Günümüz insanlarında dinden kaçmanın yollarından biri olan ve İslama darbe indirmenin yollarından biri olan -ki hiçbir zaman başarılamayacaktır- bir yaklaşım. Başta kulağa hoş gelebilir "Bize sadece Kur'an yeter" denilmesi. Oysa derinlemesine bakılınca gayet saçma ve İslama saldırı içeren bir düşünce olduğunu görürsünüz. Zaten çok derine inmeyip Kur'an'ı baz aldıklarını söyleyen bu kesime sorsanız Kur'an'ı okudunuz mu diye laf olsun diye genelde "evet" derler, samimi ise şayet hayır derler.
Bu bahsettiğimiz kişiler farkında olmadan ecnebilerin ekmeklerine yağ süren tiplerdir. Amaçları hayvani bir ortam sağlayıp İslam'dan temelli uzaklaşmak. Bu akım yeni bir akım değil aslında. Bundan yüzyıllar önce ecnebilerin İslam'a karşı açtığı fikir savaşında ortaya çıkmış sönmüş idi. Ancak aynı gündemi tekrar oluşturma çabasında olanların, ne yazık ki araştırma konusunda yetersiz olan bazı insanları da etkilediklerini gözden kaçırmamak gerek. Bu yüzden bu konuya delillerle açıklık getirmek istiyoruz. Konuyu toparlamak adına tekrar sorunu ele alalım.
Bu kişilerin dedikleri düşünce "Kuran'da her şey var, hadis-i şeriflere gerek yok!"
Yani hadisleri kaynak olarak görmek istemiyorlar. Her konuya nasılsa Kur'an'ın değindiğini Kuran dışında hiçbir şeye ihtiyaç olmadığını söylüyorlar. Şimdi soruyoruz.
Kuran'da namaz emredildiği aşikar. Peki o namazın nasıl kılınacağını sadece Kur'ana bakarak nasıl anlarız? Haşa uydurma dedikleri hadis-i şerifleri ve Hz. Muhammed sallalahu aleyhi vesellem'in uygulamalarını silersek namazı nasıl kılacaktık? Namazda neler okuyacağımızı nasıl bilecektik? Kaç rekat olduğu da Kur'an da yazmaz örneğin. Rekatları nasıl bilecektik? 5 vakit olduğu da net değildir Kuran'da. Sabah namazı, akşam namazı ve bunların arasında olan bir ara namaz -ki bu da ikindi namazı olacaktır- bunlar dışında net bir açıklama yok. Zaten bu düşünceye sahip olan kişilerin %99 namaz kılmadığını da söyleyebiliriz.
Bu kişilere kalsa zaten namaza da gerek yok, var deseler de şayet kafamıza göre şekil ve hareketler uydururuz derler. Rekat olayını da kafamıza estiği gibi ister 1 rekat ister 100 rekat kılarız derler. Hoş bu şekilde namaz kılan birini çevrenize baksanız siz de görmemişsinizdir. Olsaydı da dikkat çekerdi. Özetle bu kişilerin derdi güya Kuran'a göre namaz kılma bahanesi altında namaz kılmayan bir nesil oluşturmak.
Hele bazı hükümler vardır ki, en âlim insanlar da bu konuda bir karar veremezler. Yetkili âlimlerimiz namazın vakitleriyle ilgili ayet-i kerimelere bazı izahlar getirebilseler bile, namazın rekâtlarına, rüku ve secdelerin sayılarına, bunların yapılış sıralarına, rükuda ve secdede okunacak tespihlere kadar çok meselede bir hüküm veremezler. Zira, bu gibi meseleler peygamber talimi olmaksızın sade akılla ve ilimle halledilemez.
Mantığımızı kullanmaya devam edelim. Kuran-ı Kerim indirilecek ve Hz. Muhammed (asm) ümmetini başıboş mu bırakacaktı? Peygambere ne gerek var? Yani peygamberin görevi Kuran'ı insanlara sunmak ve yatmak mıydı? Kuran'ın nasıl yaşanacağını, en basitinden namaz örneğimizde olduğu gibi namazı insanların kendi keyfiyatına göre bırakmak mı olacaktı? Şayet böyle olsaydı tek amaç Kuranı indirmek olsa zaten peygamberin insan olmasına gerek de olmazdı. Allahu Teala onu bir melek aracılığı ile de gönderemez miydi? Öyle ki melekler zaten dilediği her şekle girebilen nurdan yaratılmış varlıklardır. Kuran'ı sunup gitme görevi o zaman insan olan bir peygambere de ihtiyaç olmadığını gösterir. Hatta Kuran'ın parça parça inmesine de gerek yoktu madem. Tek parça olarak bir kereye mahsus indirilecek ve uygulanması konusu ise insanların kişisel tercihlerine mi bırakılacaktı?Bu kişilere "Neden Kuran'da namaz veya namaz dışındaki diğer ibadetler de dahil neden açıklamalı şekilde yazmıyor?" diye sorsak bu konuda Allahu Teala insanları kişisel tercihlerine göre uygulamasını serbest bırakmış, ne güzel bu da Allah'ın bir rahmeti derler. Zaten nefsin istediği şeydir ibadetsiz ve şükürsüz bir din yaşamak.
Aslında bu günümüz yasasına göre yontulsa şu anlama gelmiş oluyor. Anayasa varsa hakimlere mahkemelere gerek yok. Herkes anayasa kitabını alsın ve millet bu kitabı okurken ne anlıyorsa kafasına göre uygulasın. Böyle bir kişi, sadece anladığı kadarıyla yetinir, anlamadıklarını veya açıklanmayan hükümleri yaşama ihtiyacı duymaz.
Hadisi şerifleri toplamak için uğraş verenleri dışlamak, mezhepleri dışlamak, ilmihali (dini konulara bilimle yaklaşmak) gereksiz görmek ve "Sadece Kur’ân ayetleri yeterlidir, hadislere bile ihtiyaç yoktur." demek başlı başına sorumsuzca yapılmış İslama karşı bir davranıştır. Zaten Kuran-ı Kerim'de “Sadece ayetlerin arkasından gidin, Peygamberin sünnetine uymanız gerekmez.” anlamına gelen bir ayet de yoktur.
O halde böyle bir anlayış, tamamen his ve hevesten kaynaklanan yanlış bir düşüncedir.
“Eğer o meseleyi peygambere ve müminlerden ihtisas sahibi kimselere havale etselerdi, elbette o kimselerden hüküm çıkarmaya ehliyetli olanlar işin doğrusunu bilirlerdi.” (Nisâ, 4/ 83)Bu ayette de gayet açık şekilde bir mesele karşısında hem peygambere hem de bilgili müminlere danışıldığında o işin doğrusunu bilebilecekleri belirtilmiş. Ayetlerden hüküm çıkarabilme yetkisi de belirli kişilere verilmiş. Bu ayetin verdiği izin ile hem bizzat Allah'ın Rasulü (asm) hem de sahabeden bazı yetkili alimler de o dönemde içtihatta bulunmuşlardır.
“Sadece Kur’ân'a uyarız.” diyen kişiler Kur’ânın bu ayetiyle de amel etmek gerektiğini, bunun ise yetkili kişilerce yapılan içtihatlara uymak manasına geldiğini de bilmelidirler. Zamanla ortaya çıkan yeni durumların gerektirdiği içtihatlar da zaten toplasanız maksimum haliyle %10 kadardır. Şeriatın geri kalan %90'lık kısmı ise gayet açık ve net şekildedir. Bu konularda da içtihat yapılmaz. Allah Resulü (asm.) namazla ilgili ayetleri nasıl uygulamışsa bunlara aynen uymak, her Müslüman üzerine bir borçtur. Peygamber Efendimiz (asm.) sabah namazını 2 rekât kılmışsa, bunu ne 1' indirmeye, ne de 3'e çıkarmaya kimsenin yetkisi yoktur.
O Hak Elçisi (asm.) bütün ömrü boyunca sabah namazını 2 rekât kılmışken, bütün sahabeler de O’na aynen uymuşlarken, bugüne kadar gelen bütün alimler ve onlara uyan bütün müminler de bu konuda ittifak etmişlerken, artık “Kur’ânda sabah namazının iki rekât olduğuna dair bir ayet yok.” gibi bir gerekçe ile, başta Peygamberimiz (asm.) olmak üzere bütün Müslümanlara ters bir uygulamaya gitmek, dini tahrife yönelik değilse çok büyük bir gaflettir.
“Her kim de, hidâyet yolu kendisine iyice belli olduktan sonra, Resulullah'a muhalefet eder ve müminlerin yolundan başka bir yola tâbi olursa, Biz onu döndüğü yolda bırakırız. Fakat âhirette kendisini cehenneme koyarız. Orası ne fena bir varış yeridir!” (Nisa, 4/115)
Yine bu kişiler Kur’ânı okuduklarına göre şu ayet-i kerimeleri de görmüşlerdir:
“Peygamber size her ne getirirse onu alın, sizi neden menederse ondan da sakının.” (Haşr, 59/7)
“Kim Resûlullah’a itaat ederse Allah'a itaat etmiş olur.” (Nisâ, 4/80)
“De ki, Allah’a ve resulüne itaat edin. Eğer yüz çevirirlerse, elbette Allah küfre girenleri sevmez.” (Âl-i İmran, 3/ 32)
“De ki, Eğer Allah’ı seviyorsanız bana ittiba edin; tâ ki Allah da sizi sevsin. …” (Âl-i İmran, 3/ 31)
“Ey iman edenler! Allah'a ve Resûlü'ne itaat edin. Kur’ân’ı ve Resûlullah’ın öğütlerini işitip durduğunuz halde ondan yüz çevirmeyin!” (Enfâl, 8/20)
“Kim Allah'a ve Peygambere itaat ederse işte onlar, Allah'ın kendilerine nimet verdiği peygamberlerle, sıddıklarla, şehidlerle ve salihlerle birliktedir. İşte bunlar ne güzel arkadaştır!” ( Nisâ, 4/69)
“Allah ve Resûlü, herhangi bir meselede hüküm bildirdikten sonra, artık inanmış bir erkek ve kadının, o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Kim Allah'a ve Resûlüne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.” (Ahzab,33/36)
“Hayır, hayır! Senin Rabbin hakkı için, onlar aralarında ihtilâf ettikleri meselelerde seni hakem kabul edip, sonra da verdiğin hükümden ötürü içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın sana tam bir teslimiyetle bağlanmadıkça iman etmiş olmazlar.” (Nisâ, 4/65)
Cenab-ı Hak, bu ayet-i kerimelerde Resulünü hiç hesaba katmadan, doğrudan,“Benim emirlerime uyun, yasaklarımdan sakının. Bana itaat edin. … ”diyebilirdi. Bunun yerine, bu gibi ifadelerin kullanılmış olması, Allah’a itaatin peygambere uymaksızın mümkün olamayacağı içindir.
Bu kişilerin geneli Peygamber Efendimiz (asm.) için sadece peygamber denilmekle yetinilmiş, ne hazret denilmeye, ne de aleyhissalatü vesselam diyerek ona salat ve selama gerek duyulmamıştır. Bunun o kişiler için büyük bir kayıp olduğunu düşünüyoruz.
Bu yanlış anlayış ve hatalı davranışların, kasten olmadığını ve gafletten kaynaklandığına inanmak istiyor ve kendilerinin bu yoldan kısa zamanda dönmelerini temenni ediyoruz. Aksi halde, bazı kişilerin namazsız ve ibadetsiz bir hayat geçirmelerine sebep olacaklar ve“Sebep olan işleyen gibidir.” hükmünce onların bütün ihmallerinin ve günahlarının bir katı da kendilerine yazılmakla büyük bir zarara uğrayacaklardır.
YORUMLAR